اصطلاح باتری خشک اغلب برای باتریهای آب‌بندی شده که نیاز به افزودن آب مقطر در طول مصرف ندارند اطلاق میشود. این اصطلاح بیان چندان درستی نیست چون هیچ نوع باتری اسید – سربی به معنای واقعی خشک وجود ندارد. عدم نیاز به اضافه کردن آب مقطر در طول مصرف دلیلی بر عدم وجود الکترولیت یا همان آب اسید داخل باتری نیست.
گاهی نیز اصطلاح خشک برای باتریهای منفذدار معمولی اطلاق میشود این بیان به این دلیل است که باتریهای منفذدار معمولی هنگام خرید فاقد اسید است و کاملاً خشک می‌باشد. با توجه به دو بیان فوق، اغلب به کار بردن اصطلاح خشک باعث عدم درک درست از باتری مورد نظر مخاطب می شود. به همین دلیل توصیه میشود برای باتریهای منفذدار اصطلاح نرمال، معمولی و یا منفذدار و برای باتریهای آب‌بندی شده اصطلاح MF یا آب‌بندی شده (Sealed) استفاده شود.
برخی ذکر کرده‌اند که این اصطلاح حدود سال ۱۹۳۰ از طرف برخی موتورسیکلت رانان به باتریهای سرب – اسید اطلاق شده که در مورد صحت این مطلب، مدارک مستندی وجود ندارد. ولی چیزی که واضح است این است که در آن زمان فقط باتریهای معمولی (منفذدار) سرب – اسید تولید می‌شدند و هیچ نمونه‌ای از باتریهای آب بندی شده در بازار وجود نداشت. امروزه چند شرکت در دنیا از جمله یک شرکت ایرانی کلمه اتمیک را به عنوان نام تجاری باتریهای آب بندی شده خود انتخاب نموده‌اند و متاسفانه اغلب مردم حتی متخصصین صنعت باتری از کلمه اتمیک برای باتریهای آب بندی شده استفاده می‌کنند که چندان صحیح نیست.
در مورد علت کاربرد کلمه اتمیک برای باتریهای سرب – اسید، برخی معتقدند که این اصطلاح می‌تواند فقط برای باتریهای سرب – اسید VRLA صحیح باشد که در آنها بازگردانی اکسیژن به صورت اتمی صورت می‌گیرد و اگر این پدیده دلیلی برای استفاده از کلمه اتمیک باشد، باید برای کلیه باتری‌ها، حتی باتریهای غیر سرب – اسید نیز استفاده شود چون در تمام باتری‌ها، کلیه فرایندهای شیمیایی داخل باتری در مقیاس اتمی صورت می‌گیرد.
با مرور این دیدگاه‌ها و توجه به ایجاد شبهه در بین مردم، بهتر آن است که کلمه اتمیک فقط نام تجاری یک باتری سرب – اسید تولید یک شرکت خاص باقی بماند و هیچ‌گاه برای هیچ دسته‌ای از باتری‌ها به کار برده نشود و برای باتریهای آب‌بندی شده از اصطلاح FM یا آب‌بندی شده (Sealed) استفاده شود.
همانطور که می‌دانیم محلول اسید سولفوریک که در باتریهای سرب – اسید به عنوان الکترولیت استفاده میشود مزه ترش دارد، هنگامی که باتری تخلیه میشود، درصد اسید در الکترولیت کاهش می‌یابد و به همین دلیل مزه ترشی آن نیز کم میشود. این پدیده باعث شده است که باتری‌سازان تجربی اصطلاح شیرین شدن یا شیرین کردن را در مورد تخلیه بودن شبکه‌های باتری یا اصطلاح درست تر دشارژ شدنشان استفاده کنند.
مقصود از صفحات همان شبکه‌های خمیرمالی شده داخل باتری است و منظور از خام بودن، دشارژ بودن صفحات است که در این حالت باتری باید شارژ شود.
اصطلاح قطبین برای ترمینال‌های + و – روی درپوش باتری‌ها استفاده میشود.
این اصطلاح برای الکترولیت باتری که همان محلول اسید سولفوریک اسید استفاده میشود.
منظور صحیح از این اصطلاح همان آب مقطر است که در طول استفاده از باتریهای منفذدار باید به آنها اضافه شود. گاهی اصطلاح آب باتری در مضمون الکترولیت (آب – اسید) باتری استفاده میشود که به دلیل ایجاد شبهه و اشتباه بهتر است که برای الکترولیت از اصطلاح آب – اسید و برای آب مقطر از آب باتری استفاده شود.
این اصطلاح در بازار باتریهای گویای باتریهای سرب – اسید معمولی است که در طول مصرف نیاز به اضافه کردن آب مقطر دارند و در هنگام خرید فاقد اسید سولفوریک (الکترولیت) هستند و قبل از مصرف به آنها اسید اضافه شده و بعد از یک ساعت استراحت بر روی خودرو نصب می‌شوند.
این اصطلاح بیانگر باتریهای اسید – سرب آب‌بندی شده است.
این نام اگر درست تفسیر شود گویای نوعی باتری سرب – اسید است که در آن از شبکه های آلیاژ سرب – کلسیم استفاده شده است. ولی در بازار این اصطلاح به غلط به باتریهای سرب – اسید آب‌بندی شده FM بدون توجه به جنس شبکه‌های داخل باتری اطلاق میشود.
هیچ نظری وجود ندارد